Случаи на служба во армиски редови на двајца или повеќе членови од поблиската фамилија во исто време се забележани во историските хроники во сите армии во светот.
И во македонската историја почнувајќи од античкиот преку илинденскиот период до периодот на втората светска војна се познати голем број на случаи на служба во армиските редови на татковци и синови, или браќа во армиските редови, а за периодот на балканските војни чести биле случаите сите машки членови од фамилиите присилно да служат, а не ретко и да војуваат на различни страни.
И во поновата историја се појавуваат случаи на истовремено служење на тако и син или пак браќа во редовите на Армијата на Република Македонија, но вистинскиот раритет и во светски рамки е родител и син да бидат во исто време во служба како професионални војници.
Од осамостојувањето на Република Македонија и формирањето на АРМ до денес имало и сега има случаи на татко и син да бидат во редовите на АРМ, но притоа обично таткото е старешина а синот е или професионален војник или исто така старешина, за кои исто така ќе дадеме свое место во армиските приказни, но ова е прв случај на татко и син кои служат во АРМ како професионални војници. Причината е очигледна, а тоа е возраста која е предвидена согласно Законот за Служба во АРМ како горна граница за служење на професионален војник а тоа е 45 години.
На припадниците на АРМ, помлад водник Јаковчевски Душко и разводникот Јаковчевски Велко во вистински смисол Армијата на Република Македонија им е вториот дом. Тие и по заедничките семејни часови во заедно го поминуваат денот извршувајќи ги должностите во инженерискиот баталјон и во баталјонот за врски кои се стационирани во касарната Илинден. Невообичаеноста на ваквите случаи ја става оваа приказна на прво место како почеток на интересни и успешни приказни на припадници на АРМ.
При средбата во касарната Илинден,се појави мала изненаденост на двајцата припадници кога извршувајќи ги добиените задачи од претпоставените се појавија пред влезот на командата на инженерискиот баталјон. Изненадувањето беше уште поголемо кај многу и од припадниците на единиците на кои припаѓаат кои до тој момент не беа запознаени дека се татко и син.
По службениот поздрав еден до друг исправени во став мирно ја очекуваа задачата која би требало да ја извршат, а по објаснувањето дека нивната сторија се дозна во генералштабот на АРМ и која сакаме да ја споделиме, во поотпуштена атмосфера ја дознавме нивната приказна.
Најпрво му дадовме збор на помлад водник Јаковчевски Душко, се разбира согласно чинот но и возраста. Низ поставените прашања дознавме дека Душко кој е на 41 годишна возраст се наоѓа во служба во АРМ од 1994 година кога започна во пешадиски единици на АРМ, за потоа до денес да ја продолжи службата како инженерец каде извршувајќи должности ги следи промените и трансформациите на оваа единица преку инженерискиот полк до сегашниот инженерискиот баталјон во состав на првата механизирана пешадиска бригада.
Потоа го прашавме Јаковчевски Велко кој е на 20 годишна возраст и кој дисциплинирано го следеше разговорот со неговиот родител кога ја започна службата во АРМ и кој е мотивот што го натера да ги следи стапките на неговиот татко.
Велко без двоумење ја започна своето раскажување за тоа како уште како мал најинтересно му било кога ја ставал војничката капа на глава и се облекувал во маскирна кошула на татко му која била до стапалата, но со тек на времето ја достигнала соодветната големина по што се одлучил да носи сопствена како припадник на АРМ.
Помладиот водник Душко понатаму продолжи дека кога слушнал дека Велко има намера да оди на отслужување на доброволно отслужување на воениот рок, а потоа и да конкурира за прием во АРМ како професионален војник го охрабрувал во секој поглед бидејќи низ кажувањата кои тој ги носел дома Велко е доволно запознаен со сите војничките должности.
Дека сите приказни и случки кои Душко ги споделувал со своите најблиски биле во најпозитивна конотација доказ е сегашноста во која оваа благородна должност ја извршуваат заедно, заедно одат и заедно се враќаат од работа, освен кога должноста наложува да бидат ангажирани во различно време.
По проведеното време за време на нашиот разговор, и двајцата припадници на АРМ со ведри лица и повремена насмевка се наизменично се присеќаваа на многубројните случки кои Душко ги имал во досегашната воена кариера и на кој начин Велко ги доживувал кога се споделувале со семејството.
Прашањето за пројавениот интерес за служење во АРМ на Велко се должи на позитивни и мотивирачки приказни за службата во АРМ беше непотребно, но и двајцата одговорија дека веќе и на помалиот син на Душко кој сега има 14 години се пројавува интерес да им се придружи кога ќе ја има потребната возраст, кое тогаш можеби ќе биде случај и за во Гинисовата книга на рекорди. Дотогаш пожелуваме успешни денови во понатамошната професионална кариера на семејството Јаковчевски кое Армијата на Република Македонија ја чувствува како свое второ семејство, и желбата да има и други случаи како нивниот.
